Румынско-русский словарь - rădăcină

ni s.f. 1. (bot.) корень т.;корневище п.;

rădăcină pivotantă jprincipală — стержневой / главный корень;a smulge — о plantă cu rădăcină cu tot вырвать растение с корнем;

a avea rădăcină/ adinei иметь глубокие корни. 2.

( anat.) — корень т.;rădăcină — а unui dinte кбрень зуба;

rădăcinăя părului кбрень волоса. 3.

( bază) — нижняя часть, основание п.;

rădăcinăа muntelui подножие / основание горы. 4.

( fig.) — кбрень т., основа /, начало п.;rădăcină — а răului кбрень зла;a-şi avea rădăcină — а корениться;a tăia de la rădăcină — подкосить / подрубить (что-л.) под кбрень;a tăia j a curma răul de la rădăcină — искоренить зло;

пресечь зло в корне. 5. ( mat.) кбрень т.;

rădăcină pătrată j cubică — квадратный / кубический кбрень;rădăcină multiplă — кратный кбрень;rădăcină reală — действительный кбрень;

a extrage rădăcinăа pătrată извлекать квадратный кбрень. 6.

( lingv.) — кбрень т.;rădăcină — а unui cuvînt кбрень слова;rădăcină verbală — глагольный кбрень;rădăcină primară — корень-родоначальник;de rădăcină, privitor la rădăcină — корневой;vocală din rădăcină — корневой гласный;// rădăcină a nasului — переносица;a prinde rădăcinăi j rădăcină — а) пустить корни;

b) укорениться;врасти / прирасти корнями.